O kadar çok şeye koşturup ,üreterek zamanı o kadar güzel ve dolu kullanıyorum ki yapmak istediğim daha bir çok şeye zaman bulamıyorum.Günün 24 saat olması bana yetmiyor ve bu yüzden günleri sınıflandırarak yaşamaya başladım.Komik bir hal aldı benim durumum sanırsam :)
Yazmadığım bu arada o kadar çok şey oldu ki...yeni evimize çoktan alıştık.Kış dönemi sürekli burada kalıyoruz.Mesleğime dönmeye karar verip bir sezon iğrenç bir yaz yaşadıktan sonra sağolsun kızımın ısrarları ile hayata geri dönüp üretmeye tekrar başladım.Kızım beni işten vazgeçirmek için ''sen sanatçısın ne işin var ofiste''demişti ve bu beni çok duygulandırdı.Ve kızımla olmaya,atölyemde çalışmaya geri döndüm tabi boş durabilirmiyim :) hemen sergi kararı aldım ve bütün bir yaz kızımla muhteşem bir tatil geçirirken diğer taraftan da resimler çizmeye,mixed media tablolar yapmaya başladım.Nihayetinde 17 Ekim'de Tütü'nün Dünyası adıyla ilk kişisel sergimi açtım.Benim için muhteşem bir duyguydu.Sanatını sergilemek kendi dünyanı sunmak demektir bence...Ve insanların memnuniyeti,başka yüreklere el uzatmak hepsi yaşanılası duygular...Şimdi sergi ile ilgili başka projelerim var ve yağlı boya çalışmalarıma başladım bile :))Sanatın takı ile başlayan macerası resime oradan şu sıralar kendimi kaptırdığım seramik yapımına atladı.Doyumsuzca öğrenmeye yeni şeyler keşfetmeye devam edeceğim.Üretmek ve öğrenmek galiba benim için nefes almak gibi...
Hayat ürettikçe ve paylaştıkça güzel...
Nefes almaya devam o zaman...
